Ένας τεράστιος δεινόσαυρος προχωράει προς το μέρος σας, ανοίγει το στόμα του, λυγίζει πάνω από το κεφάλι του, άλλο ένα δευτερόλεπτο … Οι σιαγόνες έκλεισαν με μια κρίση! Και λοιπόν? Και δεν συνέβη τίποτα, είναι απλώς μια ταινία, αλλά μια ταινία δεν είναι συνηθισμένη. Ο θεατής παίρνει την εντύπωση ότι δεν κάθεται απλώς στην αίθουσα, αλλά βρίσκεται στο χτύπημα των εκδηλώσεων. Αυτό το εφέ ονομάζεται 3d.
Το 3d είναι μια συντομογραφία για τον όρο τρισδιάστατο ή τρισδιάστατο, δηλαδή τρισδιάστατο. Ο συνηθισμένος κόσμος γύρω μας είναι επίσης τρισδιάστατος. Τα μάτια που παρατηρούν τι συμβαίνει γύρω τους αντιλαμβάνονται τα γύρω αντικείμενα σε διαφορετικές αποστάσεις από αυτά. Δεδομένου ότι ένα άτομο έχει δύο μάτια, καθένα από αυτά βλέπει ένα αντικείμενο από τη δική του γωνία. Δύο ελαφρώς διαφορετικές εικόνες αποστέλλονται στον εγκέφαλο, όπου αναλύονται αμέσως. Ως αποτέλεσμα ενός πολύπλοκου, αλλά πολύ γρήγορου επαναπροσδιορισμού, ο εγκέφαλος παράγει μια τρισδιάστατη εικόνα που επιτρέπει, για παράδειγμα, να εκτιμήσει εάν ένα αυτοκίνητο που πλησιάζει είναι μακριά ή κοντά, μπορείτε ήδη να διασχίσετε το δρόμο ή αξίζει να περιμένετε. Η τεχνολογία 3D χρησιμοποιεί μια πολύ παρόμοια αρχή. Όταν παρακολουθείτε μια ταινία, τα μάτια παίρνουν συνεχώς δύο διαφορετικές εικόνες της δράσης που λαμβάνει χώρα στην οθόνη. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κατά την παρακολούθηση μιας κανονικής ταινίας, 24 στατιστικά καρέ ανά δευτερόλεπτο μετακινούνται μπροστά από τον θεατή. Ο εγκέφαλος χρειάζεται λίγο χρόνο για να επεξεργαστεί κάθε ένα από αυτά, και ενώ το κάνει αυτό, το προηγούμενο πλαίσιο αντικαθίσταται από το επόμενο, δημιουργώντας την εντύπωση της κίνησης. Σε μια ταινία 3d, ουσιαστικά συμβαίνει το ίδιο, μόνο ο αριθμός των καρέ διπλασιάζεται. Στα μάτια προσφέρονται 48 εικόνες ανά δευτερόλεπτο, εναλλάσσοντας αριστερά-δεξιά, αριστερά-δεξιά. Η εικόνα για το αριστερό μάτι μεταδίδεται σε ελαφρώς διαφορετικό κύμα φωτός από αυτό για το δεξί. Αν κοιτάξετε απλώς την οθόνη, δεν θα δείτε τίποτα άλλο παρά μια λασπώδη, κυματιστή εικόνα. Τα ειδικά γυαλιά είναι εξοπλισμένα με φακούς με ενσωματωμένα φίλτρα πόλωσης ικανά να μεταδίδουν φωτεινές ακτίνες συγκεκριμένου μήκους. Κάθε μάτι βλέπει μόνο τη «δική του» εικόνα, προωθεί πληροφορίες στον εγκέφαλο και ότι, σύμφωνα με τον συνηθισμένο αλγόριθμο με μακρά εργασία, διαμορφώνει μια τρισδιάστατη εικόνα από τα λαμβανόμενα καρέ. Τα γυαλιά 3D έχουν ήδη γίνει ένα κοινό χαρακτηριστικό του σύγχρονου θεατή, αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι από τώρα και στο εξής θα είναι δυνατή η παρακολούθηση ταινιών μόνο μαζί τους. Η τεχνολογία εξελίσσεται συνεχώς και ίσως στο εγγύς μέλλον θα υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να πολωθεί η εικόνα. Ο τρισδιάστατος κινηματογράφος θα κινηθεί σε ένα νέο στάδιο ανάπτυξης, θα γίνει ακόμη πιο ογκώδης, ενδιαφέρουσα και συναρπαστική.
